Шева
Шева — тшыкӧдӧм коми мифологияын, коді петкӧдчӧ гагъясын да предметъясын (ньӧр, сунис, юрси и с.в.)[1].
Этимология вежны
Артмӧма сійӧ «шы» («звук») кывсянь. Тайӧ йитчӧма сыкӧд, мый «шева» вермӧ пырны мортлӧн сёрниас да горзыны, а мукӧддырйиыс и вежӧра сёрнитны.
Артмӧм вежны
Шева артмӧм йылысь ӧтувтӧм видзӧдласъяс абуӧсь. Эм фольклор преданньӧ, мый «шеваяссӧ» быдтӧны нывбабаяс и вердӧны асланыс йӧвнас. Либӧ «шеваяс» вуджӧны кулӧм йӧзсянь, кодъясын пукавлісны кувтӧдзыс. И тадзи мунӧ морт лоӧмсянь. «Шеваыс» век петкӧдчӧ кыдз материальнӧй тор - вермас лоны юрсиӧн, сунисӧн, увйӧн, либӧ нидзулӧн да лёкгагӧн.
Унаысь «шева» аддзылӧмсӧ кольӧмаӧсь фольклорын да этнографическӧй туялӧмъясын, и эм видзӧдлас, мый комияс ыдждӧдісны мифсӧ, мыйла эз вермыны тайӧ гӧгӧрвоӧдны. Ӧнія наука шуӧ, мый «шева» — тайӧ висьӧм, но уна туялысь на жуглӧ юр, мед ставсӧ тайӧ гӧгӧрвоӧдны.
Ӧшмӧс вежны
Ыстӧдъяс вежны
|
Тайӧ гижӧдыс помавтӧм на. Тэ верман ачыд сійӧс веськӧдны да содтыны. Тайӧ пасйӧдсӧ колӧ гижны стӧчджыка. |