Истомин Иван Григорьевич: версиякостса торъялӧм
Пытшкӧссӧ чышкӧма Пытшкӧссӧ содтӧма
Вежӧмсӧ гӧгӧрвоӧдӧмыс абу |
|||
Визь 14:
[[1958]] вося [[ӧшым тӧлысь]]ӧ вуджӧ овны [[Тюмень]]ӧ да уджалӧ '''Тюмень небӧг лэдзанінын''' медшӧр редакторӧс вежысьӧн (уджыслӧн нырвизь — национальнӧй литератураяс). [[1965]] восянь — гижан уджын.
Иван Истоминлӧн медводдза небӧгыс — [[яран кыв]]йӧн «Миян Войвыв» кывбур чукӧр — йӧзӧдӧма [[1953]] воын [[Петыркар|Ленинградын]]. Тюмень, Шӧр Урал, «Современник», «Советский писатель», «Художественная литература» небӧг лэдзанінъясын петавліс И.Г. Истоминлӧн кызь сайӧ небӧг — повесьтъяс, висьтъяс, кывбуръяс яран да роч кывъяс вылын, «Живун» да «Встань-трава» романъяс.
Иван Истомин бура тӧдіс ӧтпырйӧ некымын кыв, кодъяс вылын и гижис: [[роч кыв|роч]], [[яран кыв|яран]], [[ханты кыв|ханты]] да [[коми кыв]]ъяс. Истомин вуджӧдавліс рочсянь яран да коми кывъяс вылӧ. Сылӧн уна кывбур вылӧ гижӧма сьыланкыв.
Та кындзи Иван Истомин серпасасьӧ. Сылӧн кык серпас («Арест легендарного вождя ненецко-хантыйской бедноты Ваули Пиеттомина» да «Ленин на Ямале») эм Салехардса краеведческӧй музейын.
Велӧдан да гижан уджысь Иван Истоминлы сетӧма «Почёт Пас» орден, «За трудовую доблесть» медаль.
[[1955]] восянь И.Г. Истомин пырӧ СССР-са гижысь котырӧ.
== Небӧгъяс ==
| |||